طراحی سایت

به API مانند منوی یک رستوران نگاه نمایید. منو مشتمل بر لیستی از غذاها به یاروهمدم توضیحی در امر هر غذا هست. زمانی که یکی‌از غذاهای منو را پیشنهاد می‌دهید، آشپزخانه رستوران شغل تهیه و تنظیم خوراک را اجرا میدهد. شما دقیقاً نمی‌دانید که رستوران طراحی سایت در مشهد چگونه غذا را فراهم می‌کند و درواقع نیازی هم به پی بردن آن ندارید. به‌طور مشابه، API عملیاتی که توسعه و گسترش‌دهندگان از آن‌ها به کار گیری می‌کنند را به هم پا شرح فعالیت آنها لیست می‌کند. گسترش‌دهنده نیازی به درک کردن چگونگی تشکیل داد پنجره «Save As» توسط سیستم‌ادله ندارند، بلکه فقط دانستن وجود این قابلیت در نرم افزار برای آنان کافی هست. این که بسط‌دهندگان، داده خودشان را به API می‌دهند تا بهره را دریافت کنند تعبیر و تفسیر صحت نیست . این موضوع بیشتر شبیه یک رستوران خیالی می‌باشد که غذا را با مواد اولیه‌ای که شما با خود به رستوران برده‌اید، برایتان فراهم ‌کند. لیکن API به‌طورکلی بسیار دقیق می‌باشد. API ها به توسعه‌دهندگان اجازه می دهند تا با استفاده از مزایای پیاده‌سازی پلتفرم در طی صرفه‌جویی کنند و به اصل نوشته‌ی علمی بپردازند. بدین ترتیب نیاز کمتری به تشکیل داد کد دارند و همچنین سازگاری بیشتری با اپلیکیشن‌های کاربردی همان پلتفرم ساخت می‌کند. API ها دسترسی به منابع سخت‌افزاری و نرم‌افزاری را در اختیار گرفتن می‌کنند. Application Programming Interface API ها زندگی را برای گسترش‌دهندگان بی آلایش‌تر می‌کنند. تصور کنید می خواهید یک نرم افزار کاربردی را برای iPhone پیشرفت دهید. سیستم‌ادله iOS همانند دیگر سیستم‌استدلال‌ها تعداد زیادی API تولید می‌کند، تا فعالیت را برای شما ساده‌تر کند. به‌عنوان‌مثال وقتی که شما می‌خواهید یک مرورگر را برای نمایش یک یا چندین صفحه وب در اپلیکیشن‌تان بگنجانید، نیازی نیست که یک مرورگر را برای اپ‌تان از استارت نرم‌افزار‌نویسی نمائید. بلکه می توانید از WKWebView API برای قرار دادن مرورگر Safari در برنامه‌تان استفاده کنید. در‌حالتی که می‌خواهید در اپلیکیشن‌تان با استفاده از دوربین iPhone عکس یا ویدیو تهیه فرمائید، نیازی نیست که رابط کاربری دوربین خودتان را بنویسید. شما از API دوربین برای گنجاندن دوربین داخلی iPhone در برنامه خود به کارگیری می کنید. در صورتیکه API ها وجود نداشتند تا کار را معمولی کنند، توسعه و گسترش‌دهندگان نرم افزار کاربردی می بایست نرم‌افزار دوربین خودشان را ساخت می‌کردند و ورودی‌های سخت‌افزار دوربین را تعبیر می‌کردند؛ اما بسط‌دهندگان سیستم‌دلیل Apple همه این دشواری‌ها را انجام داده‌اند، براین اساس گسترش‌دهندگان می‌توانند تنها با استعمال از API دوربین، دوربین را در اپلیکیشن‌شان تعبیه کنند و به کارشان ادامه دهند. علاوه بر این، زمانی که Apple به توسعه و گسترش API دوربین میپردازد، تمامی نرم افزار‌های کاربردی مبتنی بر آن به‌طور خود کار از مزایای آن بهره‌مند میشوند. این مورد برای همه پلتفرم‌ها قابل‌تعمیم می باشد. به‌عنوان‌مثال، آیا شما می‌خواهید یک دیالوگ باکس در ویندوز ایجاد نمایید؟ API ای برای آن وجود دارد. آیا می‌خواهید شناسایی با اثرانگشت را در اندروید تامین کنید؟ برای آن‌هم یک API وجود داراست؛ بدین ترتیب شما نیازی به مطالعه حس‌گر اثرانگشت شرکت‌های گوناگون در اندروید ندارید. پیشرفت‌دهندگان نیاز به اختراع دوباره و دوباره چرخ ندارند.

به API مانند منوی یک رستوران نگاه نمایید. منو مشتمل بر لیستی از غذاها به یاروهمدم توضیحی در امر هر غذا هست. زمانی که یکی‌از غذاهای منو را پیشنهاد می‌دهید، آشپزخانه رستوران شغل تهیه و تنظیم خوراک را اجرا میدهد. شما دقیقاً نمی‌دانید که رستوران طراحی سایت در مشهد چگونه غذا را فراهم می‌کند و درواقع نیازی هم به پی بردن آن ندارید. به‌طور مشابه، API عملیاتی که توسعه و گسترش‌دهندگان از آن‌ها به کار گیری می‌کنند را به هم پا شرح فعالیت آنها لیست می‌کند. گسترش‌دهنده نیازی به درک کردن چگونگی تشکیل داد پنجره «Save As» توسط سیستم‌ادله ندارند، بلکه فقط دانستن وجود این قابلیت در نرم افزار برای آنان کافی هست. این که بسط‌دهندگان، داده خودشان را به API می‌دهند تا بهره را دریافت کنند تعبیر و تفسیر صحت نیست . این موضوع بیشتر شبیه یک رستوران خیالی می‌باشد که غذا را با مواد اولیه‌ای که شما با خود به رستوران برده‌اید، برایتان فراهم ‌کند. لیکن API به‌طورکلی بسیار دقیق می‌باشد. API ها به توسعه‌دهندگان اجازه می دهند تا با استفاده از مزایای پیاده‌سازی پلتفرم در طی صرفه‌جویی کنند و به اصل نوشته‌ی علمی بپردازند. بدین ترتیب نیاز کمتری به تشکیل داد کد دارند و همچنین سازگاری بیشتری با اپلیکیشن‌های کاربردی همان پلتفرم ساخت می‌کند. API ها دسترسی به منابع سخت‌افزاری و نرم‌افزاری را در اختیار گرفتن می‌کنند. Application Programming Interface API ها زندگی را برای گسترش‌دهندگان بی آلایش‌تر می‌کنند. تصور کنید می خواهید یک نرم افزار کاربردی را برای iPhone پیشرفت دهید. سیستم‌ادله iOS همانند دیگر سیستم‌استدلال‌ها تعداد زیادی API تولید می‌کند، تا فعالیت را برای شما ساده‌تر کند. به‌عنوان‌مثال وقتی که شما می‌خواهید یک مرورگر را برای نمایش یک یا چندین صفحه وب در اپلیکیشن‌تان بگنجانید، نیازی نیست که یک مرورگر را برای اپ‌تان از استارت نرم‌افزار‌نویسی نمائید. بلکه می توانید از WKWebView API برای قرار دادن مرورگر Safari در برنامه‌تان استفاده کنید. در‌حالتی که می‌خواهید در اپلیکیشن‌تان با استفاده از دوربین iPhone عکس یا ویدیو تهیه فرمائید، نیازی نیست که رابط کاربری دوربین خودتان را بنویسید. شما از API دوربین برای گنجاندن دوربین داخلی iPhone در برنامه خود به کارگیری می کنید. در صورتیکه API ها وجود نداشتند تا کار را معمولی کنند، توسعه و گسترش‌دهندگان نرم افزار کاربردی می بایست نرم‌افزار دوربین خودشان را ساخت می‌کردند و ورودی‌های سخت‌افزار دوربین را تعبیر می‌کردند؛ اما بسط‌دهندگان سیستم‌دلیل Apple همه این دشواری‌ها را انجام داده‌اند، براین اساس گسترش‌دهندگان می‌توانند تنها با استعمال از API دوربین، دوربین را در اپلیکیشن‌شان تعبیه کنند و به کارشان ادامه دهند. علاوه بر این، زمانی که Apple به توسعه و گسترش API دوربین میپردازد، تمامی نرم افزار‌های کاربردی مبتنی بر آن به‌طور خود کار از مزایای آن بهره‌مند میشوند. این مورد برای همه پلتفرم‌ها قابل‌تعمیم می باشد. به‌عنوان‌مثال، آیا شما می‌خواهید یک دیالوگ باکس در ویندوز ایجاد نمایید؟ API ای برای آن وجود دارد. آیا می‌خواهید شناسایی با اثرانگشت را در اندروید تامین کنید؟ برای آن‌هم یک API وجود داراست؛ بدین ترتیب شما نیازی به مطالعه حس‌گر اثرانگشت شرکت‌های گوناگون در اندروید ندارید. پیشرفت‌دهندگان نیاز به اختراع دوباره و دوباره چرخ ندارند.